Belgian Cane Corso days 2015... my point of view

 

De Belgian Cane Corso days liggen weken achter ons en het is met veel plezier dat ik terugkijk op dit onvergetelijke weekend!

Door de ervaring die we voorgaande jaren opdeden zaten we bij het ingaan van de laatste week strak op schema wat de voorbereidingen betreft en dat is nodig ook want die laatste week brengt veel werk met zich mee dat last minute dient te gebeuren. Overbodig te zeggen dat er niet veel slaap aan te pas kwam die laatste dagen, maar adrenaline is zoals altijd een goed tijdelijk vervangmiddel.

Al ben je nog zo goed voorbereid, één ding heb je niet in de hand en dat is het weer België staat bekend om zijn regen en elk jaar opnieuw checken we het weerbericht de laatste 14 dagen dagelijks. Vanaf de tweede week van juni zou het alleen maar warmer worden met als hoogtepunt het weekend van 4 en 5 juli, België zou getroffen worden door een hittegolf. Alles beter dan regen en wind, maar deze weersvoorspelling vroeg tot het treffen van een paar maatregelen. Er werd opnieuw gekozen voor de grote tent al was dat deze keer ter beschutting van de zon in plaats van de regen, op het terrein zouden meerdere zwembadjes geplaatst worden en een tuinslang zodat de honden (en mensen!) ten alle tijd afkoeling konden zoeken.

Donderdagavond, te midden van de drukte kreeg ik een verrassend telefoontje van Andrey Sidorov uit Moskou met het nieuws dat hij net besloten had toch van de partij te zijn het komende weekend! Andrey maakte reeds in 2012 en 2014 deel uit van dit evenement maar vanwege zijn drukke agenda vreesde hij dit jaar te moeten passen. Tot grote verbazing en blijdschap van het hele team en de deelnemers zou hij er dan toch bij zijn!


VRIJDAG, DE KICK OFF...

 

Vrijdag 3 juli, terwijl de mannen op het terrein hard aan het werk waren met het opbouwen van de tent begaf ik me naar de luchthaven voor het ophalen van onze drie Italiaanse gasten: Fausto Delaidelli, Felice Pugliese en Emilio Citro die 's ochtens zouden landen. In plaats van rechtstreeks terug naar Tongeren te rijden bezochten we de kennel La Cour d'Anubis van Natacha Gillot, voorzitster van de Belgische Cane Corso club, waar we een aangename middag doorbrachten in het toch wel bijzondere gezelschap van roofvogels.




Samen met Andrey die zich die middag bij ons voegde, vertrokken we 's namiddags terug naar Tongeren waar we het terrein bezochten en de mannen konden inchecken in hun Bed&Breakfast, zoals elk jaar weer Villa Esperanza, geen onbekende plek voor Felice en Fausto die hier in 2012 ook verbleven.





Later verzamelden we thuis, waar Marco, Tatjana en Hill ondertussen ook aangekomen waren en er samen wat gedronken werd. Als organisatie schrijven we zelf geen honden in en vinden we het prettiger om hen in eigen omgeving aan de keurmeesters en de rest van het team te kunnen laten zien. Felice en Andrey zijn niet onbekend met onze honden maar voor Fausto was het de eerste keer dat hij hen in het echt zag, zijn complimenten waren aangenaam om te horen aangezien ik veel respect en bewondering heb voor zijn visie op het ras.
Dineren zouden we op deze prachtige zomeravond in de stad doen, Fausto was jarig op 4 juli dus konden we niet anders dan na het eten nog verder de stad in te trekken om wat te drinken.




ZATERDAG... CANE CORSO FESTIVAL EN BARBECUEVeel te warm om goed te kunnen slapen... na een korte nacht waren we klaar om aan de laatste voorbereidingen van het zaterdagprogramma te beginnen. Alois bevond zich al op het terrein samen met de mensen van zijn team. De tent en ring werden vrijdag al door hen opgebouwd maar er was nog genoeg werk te verrichten vooraleer we om 12.30 van start zouden gaan. Ook voor mezelf al betrof dat meer de laatste administratieve dingen Gelukkig waren er in beide kampen genoeg handen bereid om te helpen met de laatste loodjes terwijl de deelnemers toekomen en zich een plekje uitzochten op het terrein dat net als vorig jaar op een kampeerterrein begon te lijken.

Om 12.30 ging het seminar van start dat gegeven werd door Felice en Fausto. We zaten dit jaar heel wat keren samen om het te bespreken en ik had er dan ook het volste vertrouwen in dat het een succes zou worden. Met een mooi aantal van iets meer dan 20 deelnemers mochten we niet klagen al valt er wat te zeggen over de opvallend lage opkomst van fokkers... een teken van weinig interesse of de gedachte dat er niets meer te leren valt...? Fausto, voor wie dit de eerste keer was mocht de spits afbijten, het duurde even voor het publiek loskwam maar na een tijdje verliep het seminar geanimeerd, wisselden beide sprekers elkaar af en werden er honden bijgehaald ter verduidelijking van wat er verteld werd.

Terwijl het seminar op z'n einde liep werden de voorbereidingen getroffen voor de demonstratie van de karaktertest (CAL2) die daarna zou volgen. Cino di Casa Pretorian, een Roemeense reu waarvan de Belgische Gert Claes de eigenaar is zou het voorbeeld geven. Het was echter al jaren geleden dat er met hem gewerkt werd en vol spanning volgde ik hoe hij reageerde op de mouw die Emilio tevoorschijn haalde. Schitterend om de blik en hele houding van de hond te zien veranderen, er was geen twijfel dat hij 'het' nog in zich had en vol overgave stortte hij zich inderdaad op de mouw.


Veel te vaak worden demo's van bijtwerk gegeven die niet verlopen zoals het origineel hoort en dat is de reden waarom we Emilio Citro naar Tongeren haalden. Emilio, die werkzaam is bij de Italiaanse Special Forces trainde en werkte in het verleden veelvuldig met honden en zou de CAL2 afnemen zoals dat in Italië gebeurd. We waren tot in de puntjes voorbereid, zelfs de revier (het tentje waarachter de pakwerker plaatsneemt) kwam rechtstreeks uit Italië. Helaas geraakte het pistool dat we bestelden niet tijdig bij ons en zat er niets anders op dan terug te vallen op een zwak alternatief, beter dan helemaal niets. Vanwege de hitte werd het parcours qua afstand een stuk ingekort, CAL2 bestaat uit een socialisatietest (slalommen tussen mensen), schotvastheid testen terwijl de hond aan een losse lijn naast z'n baas loopt die hem geen bevelen mag geven (de hond mag niet reageren op de knal). Het ultieme en meest spectaculaire onderdeel is  het verdedigen. De pakwerker komt achter de revier vandaan terwijl hij geluid en beweging maakt en zich richting hond en geleider begeeft, op dat moment wordt de hond losgelaten en dient zich op de mouw te storten en deze vast te houden, waarna hij de mouw ter beloning krijgt voor zijn reactie.

Jammer genoeg zien we deze reactie nog zelden bij onze huidige Cane Corso's, en wanneer we het zien is het meestal aangeleerd gedrag en niet instinctief. Desondanks blijft het prachtig om een hond die ook maar de geringste interesse toont in het bijten op de mouw te stimuleren en te motiveren en te zien hoe hij er steeds meer plezier in gaat krijgen. CAL2 heeft zoals sommige mensen denken niets met agressie te maken, het gaat om het verdedigingsinstinct van de hond en de controle die de baas ten alle tijde over hem hoort te hebben.
Het slagen voor deze test is verplicht voor de Cane Corso die in aanmerking wil komen voor de titel van Italiaans Kampioen, een regel die wat mij betreft wereldwijd zo moeten gelden omdat een Cane Corso niet alleen het correcte uiterlijk maar ook karakter hoort te hebben, zoals de rasstandaard het beschrijft.

Cino legde de test feilloos af, naast hem waren er een aantal andere honden die na een kleine aansporing enthousiast op de mouw doken. Emilio gaf het beste van zichzelf ondanks de extreme temperatuur van 36°C die dag. Vele honden waren onzeker, volgens Emilio lag dat meestal aan het baasje dat de hond uit automatisme corrigeerde zodra hij richting mouw ging, hetgeen een tegenstrijdig signaal gaf en de hond in verwarring bracht. Een paar honden vertoonden helaas ook angst, hetgeen niet gewenst.


Na de CAL2 sloten we het dagprogramma af met een spelletjesparcours voor hond en baas dat voor plezier en hilariteit zorgde. Het was inmiddels laat in de namiddag en je zou verwachten dat het team stond te trappelen om naar de B&B te vertrekken om te rusten en zich voor te bereiden op de barbecue, maar in plaats daarvan verzamelden ze wat volk om zich heen voor een partijtje voetbal... Italië tegen de 'rest van de wereld' en dat in deze hitte!!! De zwembadjes en tuinslang kwamen achteraf goed van pas voor een watergevecht waar ook de kleinsten aan deelnamen, tot groot plezier van alle aanwezigen!

De barbecue ging om 19.30 van start en samen met Marco en Tatjana haastte ik me naar huis voor een snelle douche en andere kleren, het was nog steeds warm en dat zou het ook de hele nacht blijven... het ideale barbecueweer!
Om 19.00 bleek het merendeel van de gasten al daar te zijn, net als vorig jaar waren we met om en bij de 70 personen en dit jaar hadden we het geluk dat we konden genieten van muziek in plaats van het wereldkampioenschap voetbal ;-) De barbecue werd ook deze keer weer verzorgd door Jos, schoonbroer van Navarro's baasje die opnieuw heel wat complimenten in ontvangst mocht nemen. Terecht want het eten en de service was wederom geweldig!
Muziek, drank en gezellige samenzijn... een geweldige combinatie en de avond ging dan ook veel te snel voorbij, ondanks dat ik me niet kan herinneren om hoe laat we naar huis vertrokken weet ik wel dat de wekker veel te snel weer afliep...



ZONDAG... DE RADUNO

De grote dag... met hetzelfde goed draaiende team als vorig jaar. De ochtend verliep naar gewoonte hectisch maar dankzij de hulp van Cindy en Tatjana in het secretariaat waar de deelnemers hun draagnummer kwamen ophalen werd alles daar in goede banen geleid.

132 inschrijvingen dit jaar, waarvan opnieuw een grote groep baby's, om deze reden besloten we Fausto en Felice te splitsen voor de jongste klassen. Fausto zou de baby en puppy reuen keuren met Andrey als schrijver en Geert als ringmeester terwijl Felice de teefjes voor zijn rekening nam met mezelf als schrijver en Marco als ringmeester. Na de selectie kwamen beide keurmeesters terug samen voor het plaatsen van de honden. Tegen de middagpauze zaten we nog helemaal op schema maar 's namiddags bleef er van het vooropgestelde tijdsschema niet veel meer over aangezien er ruim de tijd genomen werd om elke hond uitvoerig te keuren. De keuring verliep op een professionele manier, serieus met hier en daar een vleugje humor zodat mensen zich op hun gemak voelden in de ring. Ik had vooraf meerdere keren aangedrongen op uitgebreide keurrapporten en dat hebben mijn vingers geweten die dag... desondanks is het schrijven iets dat ik graag zelf wil doen omdat het enorm leerzaam is.
De keurmeesters keurden beurtelings en vulden mekaar aan wanneer dat nodig was, de plaatsingen werden gezamenlijk besloten en uitleg daarover werd door de microfoon gegeven zodat de keuzes voor iedereen begrijpelijk waren, ook voor de toeschouwers. Een belangrijk onderdeel van dit evenement!

Na dagenlang extreme temperaturen gehad te hebben kon het niet anders of het weer zou omslaan... en inderdaad, meer dan eens trokken er donkere wolken over het terrein en één keer kregen we een flinke storm die voor rondvliegende papieren en chaos in het secretariaat zorgde en het leven kostte aan een paar partytenten... maar op een paar druppels na bleef het droog en kon de show tot de allerlaatste hond in openlucht doorgaan. 19.30 (!) was het toen de winnaar van de raduno, de 'best in show' gekozen werd, dankzij de correcte en duidelijke keuring en de goede sfeer die er de hele dag heerstte bleven klachten over het late einde beperkt tot een minimum.
Naar goede gewoonte was er aan het eind van de show een receptie met een gratis hapje en drankje voor de nog aanwezigen zodat er gezellig nagebabbeld kon worden voor het weekend afgesloten werd

Die avond werd er in de stad gedineerd met een klein groepje en werd er verder nagepraat op café tot bij iedereen de batterijen helemaal leeg waren en het tijd was om de bedden op te zoeken.



MAANDAG...

De ochtend begon met een teleurstelling... de tent die zondagavond door Alois secuur werd afgesloten was opengemaakt en er bleek heel wat van de overgebleven prosecco, wijn en bier verdwenen te zijn. Veel erger dan de diefstal van de drank is dat ze ook de camera van Alois meenamen met daarop de beelden van het seminar en de barbecue. Deze lag op een plek waar je het niet zou verwachten, namelijk in het vriesvak van een koelkast die niet aangesloten was, een veilige plek tot hij hem maandagochtend bij het opruimen mee naar huis zou nemen... dacht hij, maar de dieven kwamen hem vermoedelijk tegen tijdens hun zoektocht naar nog meer alcohol. Achteraf bekeken dom om een kostbaar iets daar te laten... het gevolg van vermoeidheid en te goed van vertrouwen zijn.

We weten wie die avond door omstandigheden tot laat op het terrein is blijven rondhangen, vrienden van ons overnachtten zoals elk jaar op de weide om op maandagochtend te helpen bij het afbreken van de tent en een oogje in het zeil te houden. Ze hoorden en zagen deze mensen nog laat op het terrein, zo lang dat het niet mogelijk was om er voortdurend naast te blijven staan... en in de overtuiging dat 'Cane Corso mensen' die de hele dag op show waren geweest het niet in hun hoofd zouden halen ons te bestelen. Toen ze voor het slapen gaan een laatste ronde op het terrein deden zagen ze dat de tent open was maar omdat het ondertussen al donker was werd de diefstal pas maandagochtend opgemerkt.
Blijkbaar is het voor mensen als hen niet voldoende om meerdere mooie trofeeën te winnen en deze mee naar huis te kunnen nemen, ze werden dan ook nog elk jaar heel gastvrij ontvangen in Tongeren. Het spreekt voor zich dat zij op een volgende editie niet meer welkom zijn... misschien wel de ergste straf die ze kunnen krijgen...

Andrey nam zondagavond al afscheid van ons en de rest zou maandagochtend terug naar Italië vliegen. We besloten om deze laatste dag in Brussel door te brengen waar ik zelf al jaren niet meer geweest was, een mooie dag als afsluiter!

 

 

 

 



 

THE GREATEST WINNER OF ALL...
... was zonder twijfel onze goede vriend Marco Baars, samen met Tatjana Vanderwaal Cane Corso fokker in Rotterdam en sinds het prille begin ringmeester van dit evenement. Bij Marco werd vorig jaar in september longkanker vastgesteld, een grote schok voor ons allemaal en nieuws dat de wereld van deze mensen helemaal op z'n kop zette. De ziekte werd 'gelukkig' in een vroeg stadium vastgesteld, wat niet wil zeggen dat het gevecht minder zwaar was. Hun najaar, winter en een groot deel van het voorjaar werden gedomineerd door vele ziekenhuisopnames, behandelingen en operaties. Bij het maken van de eerste plannen voor deze show was het niet eens zeker dat Marco van de partij zou zijn, een vreselijke gedachte die bijna niemand luidop durfde uit te spreken. Ze vochten samen keihard en in het voorjaar volgde dan het eerste voorzichtig blije nieuws dat de controles goed waren en er geen kankercellen meer in zijn lichaam te vinden waren. Van 3 tot 6 juli waren ze bij ons in Tongeren, Tatjana in het secretariaat en Marco in de ring waar hij deze keer bijgestaan werd door Geert. Wat zijn we dankbaar voor het leven eenmaal we beseffen hoe broos het is!



NOORSE BEZOEKERS
In mei kreeg ik een eerste mailtje van Linn voor meer informatie over het evenement. Linn is een Cane Corso eigenaar uit Arendal, Noorwegen die zich aan het oriënteren is ter voorbereiding op de aanschaf van een tweede Cane Corso. Dat de Cane Corso days in ons kleine België haar aandacht trokken is een groot compliment! Zij en haar zoon verbleven in Tongeren van vrijdag tot zondagavond en reisden maar liefst 1700km (enkele reis) om deel uit te maken van de Belgian Cane Corso days en zo meer over het ras te leren en de honden en hun fokkers & eigenaren te ontmoeten, respect!!!



NEVER CHANGE A WINNING TEAM!
Wat organisatie betreft worden elk jaar steeds meer de puntjes op de 'i' gezet en dat kan ook niet anders want het team dat instaat voor de opbouw en het goede verloop van de Cane Corso days doet dit al sinds 2013, het merendeel van hen was er in 2012 al bij. Elk jaar lopen we tegen puntjes aan die verbeterd kunnen worden of die aan verandering toe zijn en elk jaar weer hebben we een groep enthousiaste mensen die bereid zijn ons daarmee te helpen. Chapeau aan allen die hun steentje bijdroegen om de Belgian Cane Corso days 2015 te laten slagen. Het hebben van een goed idee is waardeloos zonder mensen om je heen die achter je staan en je helpen het uit te voeren!



DANK!
Bij deze mijn persoonlijke woord van dank, deze keer niet in het Engels maar gewoon hier in onze 'eigen' taal.
Dank aan de mensen die zich in het zweet werkten bij de opbouw (en afbraak) van het terrein. Ik weet dat dat met de afgelopen temperaturen extra zwaar was, het merendeel van hen nam in het weekend ook de catering voor hun rekening. Dank aan hen die meermaals over en weer reden om een last minute boodschap te doen, zij die voor het goede verloop op het terrein zorgden, het secretariaat in goede banen leidden, voor orde in de ring zorgden. Dank aan onze sponsors die het mede mogelijk maakten om dit evenement te organiseren (een lege weide aankleden is een kostelijke aangelegenheid!) en ons zo de mogelijkheid geven om de kosten voor deelname laag te houden. Dank aan de vele deelnemers en bezoekers voor hun enthousiasme en interesse en niet in het minst dank aan het duo Fausto en Felice die van begin tot einde met passie en enthousiasme gekeurd hebben, dank aan Emilio en Andrey voor hun bijdrage en aanwezigheid. Op Facebook niets dan lovende woorden voor dit team, en terecht ook!



BETWETERS EN MORAALRIDDERS...
Niets nieuws onder de zon, dit soort mensen zal er altijd zijn ;-) Het 'gezaag' begon nog voor het evenement van start ging toen een paar mensen het nodig vonden om te verkondigen dat het van 'weinig dierenliefde' getuigde wanneer je met je hond deelnam aan een hondenevenement met de verwachtte temperaturen, ook al werd er op het terrein voor genoeg beschutting en verfrissing gezorgd. Een enkeling probeerde zelfs paniek te zaaien door te verkondigen dat er een verbod op evenementen en vervoer van dieren zat aan te komen voor het weekend... te gek voor woorden maar we kennen de beweegredenen van deze persoon...
Het toeval wil dat ik 3 weken na de Belgische Raduno aanwezig was op een soortgelijk evenement in Toscane waar het op dat moment nog warmer was. Ik beweer niet dat deze temperaturen ideaal zijn voor een evenement met honden, maar iedereen toch voor zichzelf beslissen en heb niet meteen een oordeel klaar.
Enkele dagen na de show was het opnieuw zover, toen er op Facebook in een of ander Cane Corso groepje nietsvermoedend een filmpje gepost werd door mensen wiens hond op zaterdag deelnam aan de karaktertest. De hond was allesbehalve zeker van zichzelf, en hoewel Emilio op geen enkel moment te ver ging in zijn pogingen de hond te overhalen waren de commentaren dommer dan dom, gaande van 'hoe kan je zoiets doen met zo'n lief dier' tot kritiek op Emilio's werwijze en het in twijfel trekken van zijn ervaring. Laat het er ons simpelweg op houden dat het niveau van de  meeste mensen die lid zijn van deze groep zorgwekkend laag is en dat hun kennis over de Cane Corso niet verder reikt dan dat hij 4 poten en een staart heeft... en daarmee is alles gezegd...

 

MY POINT OF VIEW
Ondanks de onvermijdelijke stress slaagde ik er dit jaar in om voor 100% van het weekend te genieten, de omstandigheden van vorig jaar: Arek bij wie net kanker vastgesteld werd en die nog maar kort te leven had verdoofden me en wierpen een schaduw over het weekend. De herinnering aan die dagen en het besef dat er bijna een jaar was voorbijgegaan zonder hem was tastbaar en heftig, maar ik weet en voelde dat hij over mijn schouders meekeek en trots was...

De beste editie ooit...? Toch wel, waarmee ik zeker geen afbreuk wil doen aan 2014 want ook dat was een heel geslaagd weekend met een bekwaam team van keurmeesters. Echter de sfeer van dit jaar, de schitterende weersomstandigheden, het team dat volledig op mekaar afgestemd was en de keurmeesters die dicht bij de mensen stonden en gewoon aanspreekbaar waren... dat zijn dingen die moeilijk te evenaren laat staan te verbeteren zullen zijn. Felice keurde de Cane Corso reeds eerder maar voor Fausto was het de eerste keer dat hij in de ring stond als keurmeester. Mijn verwachtingen waren hoog maar werden overtroffen door zijn technische en professionele wijze van keuren. Ik ben er dan ook zeker van dat het niet lang zal duren voor hij door een andere organisatie uitgenodigd wordt! Ik heb genoten en geleerd van hun wijze van keuren, en al was ik het niet altijd eens met plaatsingen of kwalificaties... op de keurrapporten viel niets aan te merken al denk ik dat het voor sommige mensen bitter was om met een mindere kwalificatie en beoordeling de ring te verlaten.

Tijdens het seminar werd er aangehaald dat de Cane Corso een complete hond hoort te zijn en dus niet alleen maar bestaat uit een goed hoofd, een goede expressie, beweging, karakter of een goed stel heupen: in feite hoort hij behoorlijk te scoren op elk van deze punten om een waardige vertegenwoordiger van zijn ras te kunnen zijn, we weten allemaal dat het binnen ons ras quasi onmogelijk is een hond te vinden die uitblinkt in alles...
De woorden die tijdens het seminar gebruikt werden, werden op zondag toegepast in de praktijk want de beste reu en teef van deze raduno waren beide complete en harmonieuze Cane Corso's!


TOT SLOT, DE VERGELIJKING
De Belgian Cane Corso days mag dan een gezellig familieweekend zijn, het is daarnaast ook een educatief evenement en mensen die een keuring verwachten zoals 3 weken later in Rotterdam het geval was kunnen bij ons alleen maar teleurgesteld worden.

In Tongeren wordt er op de CANE CORSO gekeurd, en dat betekent dat er naast belangrijke punten zoals lichaam en beweging ook aandacht geschonken wordt aan de gewenste raskenmerken in het hoofd, zoals de convergentie en de vorm & positie van de ogen... Een paar van de keurrapportjes van de keuring in Rotterdam eind juli die online verschenen deden er geen twijfel over bestaan dat er daar op HOND gekeurd werd! Dat de keurmeesters dat weekend uit Duitsland en Zwitserland kwamen mag geen excuus zijn, wanneer je dit ras keurt hoor je te weten welke kenmerken rastypisch zijn en welke absoluut niet. Uit de opmerkingen die niet verder reikten dan enkele algemene blijkt maar weer eens hoever de kennis van die keurmeesters reikt... De show in Rotterdam is helaas geen alleenstaand feit maar de 'way it works' op de meeste shows tegenwoordig. Alweer een kampioentje en een titel erbij en de mensen zijn tevreden. Dit soort praktijken haalt de waarde van de CAC's, CACIB's en titels naar beneden en zijn de reden dat ik het afgelopen jaar de kat uit de boom kijk wat shows betreft...

Het goede nieuws is dat meer mensen deze praktijken meer dan zat zijn en dat er in de toekomst in Europa meer shows zullen plaatsvinden die enkel en alleen gericht zijn op de Cane Corso en die gekeurd zullen worden door mensen die wél verstand van het ras hebben. It's about time!!!



Er werd in totaal een record aantal aan foto's gemaakt, een kleine selectie van foto's is te vinden in het volgende album: http://jalbum.net/a/1648183
De volledige fotogalerijen met om en bij de 1200 foto's vind je hier:
https://www.flickr.com/photos/103322698@N03/collections/72157655695732129/
De complete resultaten vindt u hier: http://users.telenet.be/canecorsodays/2015/results.html