maandag 21 december 2015

Brussels Dog Show, 19 december 2015


Brussels Dog Show, georganiseerd door de Koninklijke Maatschappij Sint-Hubertus, is de grootste internationale rashondententoonstelling in België en één van de belangrijkste in Europa, jaarlijks vinden bijna 4000 honden van meer dan 300 verschillende rassen de weg naar Brussel.

De Cane Corso werd tijdens deze 119de editie gekeurd door de Nederlandse mr. John Williams, die het ras vaker keurde en ervoor bekend staat dat met kennis en plezier te doen.

Ik koos ervoor om Kobra in te schrijven, amper 9 weken nadat ze haar pup Oderint op de wereld zette. Kobra werd in 2014 reeds Belgisch Kampioen, maar door haar inschrijving kon ze samen met haar zoon Maximiliano deelnemen aan de koppelklasse, een beslissing die, zo zou later blijken, de juist was!

Naast Kobra en Maximiliano werd onze kennel vertegenwoordigd door Obelix, en de Italiaanse reu Nobel dei Grausi die ik afgelopen zomer meebracht uit Italië voor zijn baasjes Leon en Annick.
De resultaten op deze laatste show van 2015 zijn alweer om trots op te zijn:

NOBEL DEI GRAUSI: VB1 Puppy klasse reuen BEST PUPPY OF BREED
OBELIX DEI MOLOSSI D'EBURON: EX1 Jeugd klasse reuen BEST JUNIOR OF BREED en BENELUX JUNIOR WINNER
CH. MAXIMILIANO DEI MOLOSSI D'EBURON: EX1 Open klasse reuen BEST OF BREED, BENELUX WINNER en vanwege het dubbele CAC nu ook BELGISCH KAMPIOEN
CH. KOBRA DEI MOLOSSI D'EBURON: EX2 Kampioensklasse teven RCAC/RCACIB


Maar de grootste triomf van deze dag was toch wel de overwinning van Kobra en Maximiliano in de koppelklasse. Meer dan 20 koppels namen deel aan deze keuring, die aan het einde van de dag in de erering plaatsvindt. Het was voor het eerst dat moeder en zoon hieraan deelnamen op een internationale show, en mijn doel was eigenlijk niet meer dan ons ras in de schijnwerpers zetten in een erering die zonder twijfel de mooiste is die er op Belgische shows te vinden is. Met een ras als het onze, dat nog niet genoeg bekendheid geniet als de populaire rassen, is en blijft het meestal een droom om een plekje op het podium te bemachtigen. Tijdens het verzamelen bleek al een beetje dat de keurmeester mr. Otakar Vondrous (CZ) belangstelling toonde voor onze honden, maar geselecteerd worden uit deze grote groep koppels leek nog steeds ver weg.
Kippenvel bij zowel Marjan als mij toen we met onze kanjers door de erering liepen, en tot onze verbazing hoorden we bij de 6 koppels die even daarna geselecteerd werden! Alle 6 mochten nog een keer hun gangwerk tonen en werden nog eens apart voorgesteld door de speaker, waarna de plaatsingen bekend gemaakt werden, met op nummer 3 de Border Terrier, op 2 de Russische Tchiorny Terriër en op nummer 1.... de Cane Corso. Het is onnodig te zeggen dat de emoties oplaaiden toen we vol ongeloof het podium beklommen en de fotografen klaarstonden om de winnaars vast te leggen, buiten de ring klonken de vreugdekreten van onze vrienden 'supporters', een gevoel dat net zo geweldig is als het winnen van deze grote groep!
Dankzij Nathalie zijn er filmpjes beschikbaar van deze bijzondere momenten, de foto's zijn te vinden in het album dat later aangevuld zal worden met de officiële foto's die er gemaakt werden.


Klik hier voor de video's, hier voor de foto's



Het ontbreekt ons aan tijd om nog frequent te showen en daarnaast hebben we ook niet meer de behoefte om het hele jaar door meerdere keren per maand op een dag op show te spenderen, de shows waaraan we dit jaar zelf deelnamen leverden echter keer op keer uitmuntende resultaten op:

Maart, International Dog Show Luxembourg:
Rothorm Jy Dream Xalvador for Molossi d'Eburon: JUNIOR CHAMPION OF LUXEMBOURG

Mei, Raduno Cane Corso Club Nederland:
Nunciata dei Molossi d'Eburon: BEST PUPPY IN SHOW
Molossi d'Eburon: BEST BREEDING GROUP IN SHOW

November, Kampioensclubmatch Cane Corso Club Nederland:
Omertà dei Molossi d'Eburon: BEST JUNIOR FEMALE OF BREEDNarek Descendant d'Ares: BEST FEMALE IN SHOW
Maximiliano dei Molossi d'Eburon: BEST IN SHOW - DUTCH CHAMPION

November, Dogachtigen Show Nederland:
Narek Descendant d'Ares: RESERVE BEST FEMALE OF BREED
Ch. Maximiliano dei Molossi d'Eburon: BEST OF BREED

December, Brussels Dog Show:
Nobel dei Grausi: BEST PUPPY OF BREEDObelix dei Molossi d'Eburon: BEST JUNIOR OF BREED - BENELUX JUNIOR WINNER
Ch. Kobra dei Molossi d'Eburon: RESERVE BEST FEMALE OF BREED
Ch. Maximiliano dei Molossi d'Eburon: BEST OF BREED - BENELUX WINNER - BELGIAN CHAMPIONCh. Kobra & Maximiliano dei Molossi d'Eburon: BEST COUPLE IN SHOW


Maar het mooiste van alles is dat we afgelopen zaterdag, net als alle voorgaande keren, in het gezelschap vertoefden van een fijne groep mensen die net als wij gepassioneerd zijn door de Cane Corso!









woensdag 9 december 2015

November shows...

Je vindt ons niet meer zo vaak op show als voorheen, maar de twee rasspecials die afgelopen maand bij onze noorderburen plaatsvonden mag je als liefhebber van de Cane Corso 

niet missen. De resultaten die daar beide keren behaald werden door onze honden en honden door ons gefokt spreken voor zichzelf.


Op 22 november vond in het Nederlandse Veenendaal de jaarlijkse kampioensclubmatch
plaats, georganiseerd door de Cane Corso Club Nederland, met dit jaar als
keurmeester mrs. Montse Fernàndez uit Spanje, zelf groot liefhebber en fokker van de CaneCorso.
De Molossi d’Eburon familie was goed vertegenwoordigd, het fijne gezelschap ende schitterende resultaten maakten er een onvergetelijke dag van!


De resultaten:
Omertà dei Molossi d’Eburon (jeugd klas teven): 1U BESTE JEUGD TEEF
Noemi du Domaine d’Idéefixe (intermediaire klas teven): ZG
Narek Descendant d’Ares (intermediaire klas teven): 1U 2X CAC BEST FEMALE IN SHOW
Maximiliano dei Molossi d’Eburon (open klas reuen): 1U 2X CAC BEST OF BREEDCLUBWINNER ‘15
Navarro dei Molossi d’Eburon (special klas reuen): 2de met de kwalificatie ‘BEST’

vlnr: Narek Descenant d'Ares (dochter van Arek) - Maximiliano dei Molossi d'Eburon (kleinzoon van Arek) - Omertà dei Molossi d'Eburon (achterkleindochter van Arek)... thank you my dear for your beautiful legacy, you will never be far ..



Een week later vond in ‘s Hertogenbosch de tweejaarlijkse Doggenshow plaats. De Cane Corso werd er dit jaar gekeurd door dhr. Roberto Tavola, eveneens
fokker van de Cane Corso en op ditmoment veruit de meest bekwame en
correcte Italiaanse keurmeester van ons ras. Ook dit werd een geweldige dag in goed gezelschap. met uitstekende resultaten! Complimenten en dank aan de keurmeester, die zijn keuzes en plaatsingen motiveerde tegenover het publiek (hetgeen helaas zelden gebeurd),  met hulp van Nancy Koper die zorgde voor de vertaling.

De resultaten:
Obelix dei Molossi d’Eburon (jeugd klas reuen): 4ZG
Omertà dei Molossi d’Eburon (jeugd klas teven): ZG
Noemi du Domaine d’Idéefixe (intermediaire klas teven): 4ZG
Narek Descendant d’Ares (intermediaire klas teven): 1U RCAC
Maximiliano dei Molossi d’Eburon (open klas reuen): 1U CAC BEST OF BREED


                                        



Dank aan het Molossi d’Eburon ‘team’, vrienden en baasjes van honden door ons gefokt
voor jullie aanwezigheid, support en enthousiasme!


(excuses voor de slechte opmaak, google blogger werkt momenteel zeer slecht)


DE VOLLEDIGE ALBUMS:
Kampioensclubmatch CCCN
Dogachtigenshow

zondag 16 augustus 2015

Belgian Cane Corso days 2015... my point of view


 
De Belgian Cane Corso days liggen weken achter ons en het is met veel plezier dat ik terugkijk op dit onvergetelijke weekend!

Door de ervaring die we voorgaande jaren opdeden zaten we bij het ingaan van de laatste week strak op schema wat de voorbereidingen betreft en dat is nodig ook want die laatste week brengt veel werk met zich mee dat last minute dient te gebeuren. Overbodig te zeggen dat er niet veel slaap aan te pas kwam die laatste dagen, maar adrenaline is zoals altijd een goed tijdelijk vervangmiddel.

Al ben je nog zo goed voorbereid, één ding heb je niet in de hand en dat is het weer België staat bekend om zijn regen en elk jaar opnieuw checken we het weerbericht de laatste 14 dagen dagelijks. Vanaf de tweede week van juni zou het alleen maar warmer worden met als hoogtepunt het weekend van 4 en 5 juli, België zou getroffen worden door een hittegolf. Alles beter dan regen en wind, maar deze weersvoorspelling vroeg tot het treffen van een paar maatregelen. Er werd opnieuw gekozen voor de grote tent al was dat deze keer ter beschutting van de zon in plaats van de regen, op het terrein zouden meerdere zwembadjes geplaatst worden en een tuinslang zodat de honden (en mensen!) ten alle tijd afkoeling konden zoeken.

Donderdagavond, te midden van de drukte kreeg ik een verrassend telefoontje van Andrey Sidorov uit Moskou met het nieuws dat hij net besloten had toch van de partij te zijn het komende weekend! Andrey maakte reeds in 2012 en 2014 deel uit van dit evenement maar vanwege zijn drukke agenda vreesde hij dit jaar te moeten passen. Tot grote verbazing en blijdschap van het hele team en de deelnemers zou hij er dan toch bij zijn!



VRIJDAG, DE KICK OFF...

 

Vrijdag 3 juli, terwijl de mannen op het terrein hard aan het werk waren met het opbouwen van de tent begaf ik me naar de luchthaven voor het ophalen van onze drie Italiaanse gasten: Fausto Delaidelli, Felice Pugliese en Emilio Citro die 's ochtens zouden landen. In plaats van rechtstreeks terug naar Tongeren te rijden bezochten we de kennel La Cour d'Anubis van Natacha Gillot, voorzitster van de Belgische Cane Corso club, waar we een aangename middag doorbrachten in het toch wel bijzondere gezelschap van roofvogels.





Samen met Andrey die zich die middag bij ons voegde, vertrokken we 's namiddags terug naar Tongeren waar we het terrein bezochten en de mannen konden inchecken in hun Bed&Breakfast, zoals elk jaar weer Villa Esperanza, geen onbekende plek voor Felice en Fausto die hier in 2012 ook verbleven.






Later verzamelden we thuis, waar Marco, Tatjana en Hill ondertussen ook aangekomen waren en er samen wat gedronken werd. Als organisatie schrijven we zelf geen honden in en vinden we het prettiger om hen in eigen omgeving aan de keurmeesters en de rest van het team te kunnen laten zien. Felice en Andrey zijn niet onbekend met onze honden maar voor Fausto was het de eerste keer dat hij hen in het echt zag, zijn complimenten waren aangenaam om te horen aangezien ik veel respect en bewondering heb voor zijn visie op het ras.
Dineren zouden we op deze prachtige zomeravond in de stad doen, Fausto was jarig op 4 juli dus konden we niet anders dan na het eten nog verder de stad in te trekken om wat te drinken.




ZATERDAG... CANE CORSO FESTIVAL EN BARBECUEVeel te warm om goed te kunnen slapen... na een korte nacht waren we klaar om aan de laatste voorbereidingen van het zaterdagprogramma te beginnen. Alois bevond zich al op het terrein samen met de mensen van zijn team. De tent en ring werden vrijdag al door hen opgebouwd maar er was nog genoeg werk te verrichten vooraleer we om 12.30 van start zouden gaan. Ook voor mezelf al betrof dat meer de laatste administratieve dingen Gelukkig waren er in beide kampen genoeg handen bereid om te helpen met de laatste loodjes terwijl de deelnemers toekomen en zich een plekje uitzochten op het terrein dat net als vorig jaar op een kampeerterrein begon te lijken.

Om 12.30 ging het seminar van start dat gegeven werd door Felice en Fausto. We zaten dit jaar heel wat keren samen om het te bespreken en ik had er dan ook het volste vertrouwen in dat het een succes zou worden. Met een mooi aantal van iets meer dan 20 deelnemers mochten we niet klagen al valt er wat te zeggen over de opvallend lage opkomst van fokkers... een teken van weinig interesse of de gedachte dat er niets meer te leren valt...? Fausto, voor wie dit de eerste keer was mocht de spits afbijten, het duurde even voor het publiek loskwam maar na een tijdje verliep het seminar geanimeerd, wisselden beide sprekers elkaar af en werden er honden bijgehaald ter verduidelijking van wat er verteld werd.

Terwijl het seminar op z'n einde liep werden de voorbereidingen getroffen voor de demonstratie van de karaktertest (CAL2) die daarna zou volgen. Cino di Casa Pretorian, een Roemeense reu waarvan de Belgische Gert Claes de eigenaar is zou het voorbeeld geven. Het was echter al jaren geleden dat er met hem gewerkt werd en vol spanning volgde ik hoe hij reageerde op de mouw die Emilio tevoorschijn haalde. Schitterend om de blik en hele houding van de hond te zien veranderen, er was geen twijfel dat hij 'het' nog in zich had en vol overgave stortte hij zich inderdaad op de mouw.



Veel te vaak worden demo's van bijtwerk gegeven die niet verlopen zoals het origineel hoort en dat is de reden waarom we Emilio Citro naar Tongeren haalden. Emilio, die werkzaam is bij de Italiaanse Special Forces trainde en werkte in het verleden veelvuldig met honden en zou de CAL2 afnemen zoals dat in Italië gebeurd. We waren tot in de puntjes voorbereid, zelfs de revier (het tentje waarachter de pakwerker plaatsneemt) kwam rechtstreeks uit Italië. Helaas geraakte het pistool dat we bestelden niet tijdig bij ons en zat er niets anders op dan terug te vallen op een zwak alternatief, beter dan helemaal niets. Vanwege de hitte werd het parcours qua afstand een stuk ingekort, CAL2 bestaat uit een socialisatietest (slalommen tussen mensen), schotvastheid testen terwijl de hond aan een losse lijn naast z'n baas loopt die hem geen bevelen mag geven (de hond mag niet reageren op de knal). Het ultieme en meest spectaculaire onderdeel is  het verdedigen. De pakwerker komt achter de revier vandaan terwijl hij geluid en beweging maakt en zich richting hond en geleider begeeft, op dat moment wordt de hond losgelaten en dient zich op de mouw te storten en deze vast te houden, waarna hij de mouw ter beloning krijgt voor zijn reactie.

Jammer genoeg zien we deze reactie nog zelden bij onze huidige Cane Corso's, en wanneer we het zien is het meestal aangeleerd gedrag en niet instinctief. Desondanks blijft het prachtig om een hond die ook maar de geringste interesse toont in het bijten op de mouw te stimuleren en te motiveren en te zien hoe hij er steeds meer plezier in gaat krijgen. CAL2 heeft zoals sommige mensen denken niets met agressie te maken, het gaat om het verdedigingsinstinct van de hond en de controle die de baas ten alle tijde over hem hoort te hebben.
Het slagen voor deze test is verplicht voor de Cane Corso die in aanmerking wil komen voor de titel van Italiaans Kampioen, een regel die wat mij betreft wereldwijd zo moeten gelden omdat een Cane Corso niet alleen het correcte uiterlijk maar ook karakter hoort te hebben, zoals de rasstandaard het beschrijft.

Cino legde de test feilloos af, naast hem waren er een aantal andere honden die na een kleine aansporing enthousiast op de mouw doken. Emilio gaf het beste van zichzelf ondanks de extreme temperatuur van 36°C die dag. Vele honden waren onzeker, volgens Emilio lag dat meestal aan het baasje dat de hond uit automatisme corrigeerde zodra hij richting mouw ging, hetgeen een tegenstrijdig signaal gaf en de hond in verwarring bracht. Een paar honden vertoonden helaas ook angst, hetgeen niet gewenst.



Na de CAL2 sloten we het dagprogramma af met een spelletjesparcours voor hond en baas dat voor plezier en hilariteit zorgde. Het was inmiddels laat in de namiddag en je zou verwachten dat het team stond te trappelen om naar de B&B te vertrekken om te rusten en zich voor te bereiden op de barbecue, maar in plaats daarvan verzamelden ze wat volk om zich heen voor een partijtje voetbal... Italië tegen de 'rest van de wereld' en dat in deze hitte!!! De zwembadjes en tuinslang kwamen achteraf goed van pas voor een watergevecht waar ook de kleinsten aan deelnamen, tot groot plezier van alle aanwezigen!

De barbecue ging om 19.30 van start en samen met Marco en Tatjana haastte ik me naar huis voor een snelle douche en andere kleren, het was nog steeds warm en dat zou het ook de hele nacht blijven... het ideale barbecueweer!
Om 19.00 bleek het merendeel van de gasten al daar te zijn, net als vorig jaar waren we met om en bij de 70 personen en dit jaar hadden we het geluk dat we konden genieten van muziek in plaats van het wereldkampioenschap voetbal ;-) De barbecue werd ook deze keer weer verzorgd door Jos, schoonbroer van Navarro's baasje die opnieuw heel wat complimenten in ontvangst mocht nemen. Terecht want het eten en de service was wederom geweldig!
Muziek, drank en gezellige samenzijn... een geweldige combinatie en de avond ging dan ook veel te snel voorbij, ondanks dat ik me niet kan herinneren om hoe laat we naar huis vertrokken weet ik wel dat de wekker veel te snel weer afliep...




ZONDAG... DE RADUNO

De grote dag... met hetzelfde goed draaiende team als vorig jaar. De ochtend verliep naar gewoonte hectisch maar dankzij de hulp van Cindy en Tatjana in het secretariaat waar de deelnemers hun draagnummer kwamen ophalen werd alles daar in goede banen geleid.


132 inschrijvingen dit jaar, waarvan opnieuw een grote groep baby's, om deze reden besloten we Fausto en Felice te splitsen voor de jongste klassen. Fausto zou de baby en puppy reuen keuren met Andrey als schrijver en Geert als ringmeester terwijl Felice de teefjes voor zijn rekening nam met mezelf als schrijver en Marco als ringmeester. Na de selectie kwamen beide keurmeesters terug samen voor het plaatsen van de honden. Tegen de middagpauze zaten we nog helemaal op schema maar 's namiddags bleef er van het vooropgestelde tijdsschema niet veel meer over aangezien er ruim de tijd genomen werd om elke hond uitvoerig te keuren. De keuring verliep op een professionele manier, serieus met hier en daar een vleugje humor zodat mensen zich op hun gemak voelden in de ring. Ik had vooraf meerdere keren aangedrongen op uitgebreide keurrapporten en dat hebben mijn vingers geweten die dag... desondanks is het schrijven iets dat ik graag zelf wil doen omdat het enorm leerzaam is.
De keurmeesters keurden beurtelings en vulden mekaar aan wanneer dat nodig was, de plaatsingen werden gezamenlijk besloten en uitleg daarover werd door de microfoon gegeven zodat de keuzes voor iedereen begrijpelijk waren, ook voor de toeschouwers. Een belangrijk onderdeel van dit evenement!


Na dagenlang extreme temperaturen gehad te hebben kon het niet anders of het weer zou omslaan... en inderdaad, meer dan eens trokken er donkere wolken over het terrein en één keer kregen we een flinke storm die voor rondvliegende papieren en chaos in het secretariaat zorgde en het leven kostte aan een paar partytenten... maar op een paar druppels na bleef het droog en kon de show tot de allerlaatste hond in openlucht doorgaan. 19.30 (!) was het toen de winnaar van de raduno, de 'best in show' gekozen werd, dankzij de correcte en duidelijke keuring en de goede sfeer die er de hele dag heerstte bleven klachten over het late einde beperkt tot een minimum.
Naar goede gewoonte was er aan het eind van de show een receptie met een gratis hapje en drankje voor de nog aanwezigen zodat er gezellig nagebabbeld kon worden voor het weekend afgesloten werd

Die avond werd er in de stad gedineerd met een klein groepje en werd er verder nagepraat op café tot bij iedereen de batterijen helemaal leeg waren en het tijd was om de bedden op te zoeken.



MAANDAG...


De ochtend begon met een teleurstelling... de tent die zondagavond door Alois secuur werd afgesloten was opengemaakt en er bleek heel wat van de overgebleven prosecco, wijn en bier verdwenen te zijn. Veel erger dan de diefstal van de drank is dat ze ook de camera van Alois meenamen met daarop de beelden van het seminar en de barbecue. Deze lag op een plek waar je het niet zou verwachten, namelijk in het vriesvak van een koelkast die niet aangesloten was, een veilige plek tot hij hem maandagochtend bij het opruimen mee naar huis zou nemen... dacht hij, maar de dieven kwamen hem vermoedelijk tegen tijdens hun zoektocht naar nog meer alcohol. Achteraf bekeken dom om een kostbaar iets daar te laten... het gevolg van vermoeidheid en te goed van vertrouwen zijn.

We weten wie die avond door omstandigheden tot laat op het terrein is blijven rondhangen, vrienden van ons overnachtten zoals elk jaar op de weide om op maandagochtend te helpen bij het afbreken van de tent en een oogje in het zeil te houden. Ze hoorden en zagen deze mensen nog laat op het terrein, zo lang dat het niet mogelijk was om er voortdurend naast te blijven staan... en in de overtuiging dat 'Cane Corso mensen' die de hele dag op show waren geweest het niet in hun hoofd zouden halen ons te bestelen. Toen ze voor het slapen gaan een laatste ronde op het terrein deden zagen ze dat de tent open was maar omdat het ondertussen al donker was werd de diefstal pas maandagochtend opgemerkt.
Blijkbaar is het voor mensen als hen niet voldoende om meerdere mooie trofeeën te winnen en deze mee naar huis te kunnen nemen, ze werden dan ook nog elk jaar heel gastvrij ontvangen in Tongeren. Het spreekt voor zich dat zij op een volgende editie niet meer welkom zijn... misschien wel de ergste straf die ze kunnen krijgen...

Andrey nam zondagavond al afscheid van ons en de rest zou maandagochtend terug naar Italië vliegen. We besloten om deze laatste dag in Brussel door te brengen waar ik zelf al jaren niet meer geweest was, een mooie dag als afsluiter!


 
 
 
 

 
THE GREATEST WINNER OF ALL...
... was zonder twijfel onze goede vriend Marco Baars, samen met Tatjana Vanderwaal Cane Corso fokker in Rotterdam en sinds het prille begin ringmeester van dit evenement. Bij Marco werd vorig jaar in september longkanker vastgesteld, een grote schok voor ons allemaal en nieuws dat de wereld van deze mensen helemaal op z'n kop zette. De ziekte werd 'gelukkig' in een vroeg stadium vastgesteld, wat niet wil zeggen dat het gevecht minder zwaar was. Hun najaar, winter en een groot deel van het voorjaar werden gedomineerd door vele ziekenhuisopnames, behandelingen en operaties. Bij het maken van de eerste plannen voor deze show was het niet eens zeker dat Marco van de partij zou zijn, een vreselijke gedachte die bijna niemand luidop durfde uit te spreken. Ze vochten samen keihard en in het voorjaar volgde dan het eerste voorzichtig blije nieuws dat de controles goed waren en er geen kankercellen meer in zijn lichaam te vinden waren. Van 3 tot 6 juli waren ze bij ons in Tongeren, Tatjana in het secretariaat en Marco in de ring waar hij deze keer bijgestaan werd door Geert. Wat zijn we dankbaar voor het leven eenmaal we beseffen hoe broos het is!



NOORSE BEZOEKERS
In mei kreeg ik een eerste mailtje van Linn voor meer informatie over het evenement. Linn is een Cane Corso eigenaar uit Arendal, Noorwegen die zich aan het oriënteren is ter voorbereiding op de aanschaf van een tweede Cane Corso. Dat de Cane Corso days in ons kleine België haar aandacht trokken is een groot compliment! Zij en haar zoon verbleven in Tongeren van vrijdag tot zondagavond en reisden maar liefst 1700km (enkele reis) om deel uit te maken van de Belgian Cane Corso days en zo meer over het ras te leren en de honden en hun fokkers & eigenaren te ontmoeten, respect!!!




NEVER CHANGE A WINNING TEAM!
Wat organisatie betreft worden elk jaar steeds meer de puntjes op de 'i' gezet en dat kan ook niet anders want het team dat instaat voor de opbouw en het goede verloop van de Cane Corso days doet dit al sinds 2013, het merendeel van hen was er in 2012 al bij. Elk jaar lopen we tegen puntjes aan die verbeterd kunnen worden of die aan verandering toe zijn en elk jaar weer hebben we een groep enthousiaste mensen die bereid zijn ons daarmee te helpen. Chapeau aan allen die hun steentje bijdroegen om de Belgian Cane Corso days 2015 te laten slagen. Het hebben van een goed idee is waardeloos zonder mensen om je heen die achter je staan en je helpen het uit te voeren!



DANK!
Bij deze m
ijn persoonlijke woord van dank, deze keer niet in het Engels maar gewoon hier in onze 'eigen' taal.
Dank aan de mensen die zich in het zweet werkten bij de opbouw (en afbraak) van het terrein. Ik weet dat dat met de afgelopen temperaturen extra zwaar was, het merendeel van hen nam in het weekend ook de catering voor hun rekening. Dank aan hen die meermaals over en weer reden om een last minute boodschap te doen, zij die voor het goede verloop op het terrein zorgden, het secretariaat in goede banen leidden, voor orde in de ring zorgden. Dank aan onze sponsors die het mede mogelijk maakten om dit evenement te organiseren (een lege weide aankleden is een kostelijke aangelegenheid!) en ons zo de mogelijkheid geven om de kosten voor deelname laag te houden. Dank aan de vele deelnemers en bezoekers voor hun enthousiasme en interesse en niet in het minst dank aan het duo Fausto en Felice die van begin tot einde met passie en enthousiasme gekeurd hebben, dank aan Emilio en Andrey voor hun bijdrage en aanwezigheid. Op Facebook niets dan lovende woorden voor dit team, en terecht ook!




BETWETERS EN MORAALRIDDERS...
Niets nieuws onder de zon, dit soort mensen zal er altijd zijn ;-) Het 'gezaag' begon nog voor het evenement van start ging toen een paar mensen het nodig vonden om te verkondigen dat het van 'weinig dierenliefde' getuigde wanneer je met je hond deelnam aan een hondenevenement met de verwachtte temperaturen, ook al werd er op het terrein voor genoeg beschutting en verfrissing gezorgd. Een enkeling probeerde zelfs paniek te zaaien door te verkondigen dat er een verbod op evenementen en vervoer van dieren zat aan te komen voor het weekend... te gek voor woorden maar we kennen de beweegredenen van deze persoon...
Het toeval wil dat ik 3 weken na de Belgische Raduno aanwezig was op een soortgelijk evenement in Toscane waar het op dat moment nog warmer was. Ik beweer niet dat deze temperaturen ideaal zijn voor een evenement met honden, maar iedereen toch voor zichzelf beslissen en heb niet meteen een oordeel klaar.
Enkele dagen na de show was het opnieuw zover, toen er op Facebook in een of ander Cane Corso groepje nietsvermoedend een filmpje gepost werd door mensen wiens hond op zaterdag deelnam aan de karaktertest. De hond was allesbehalve zeker van zichzelf, en hoewel Emilio op geen enkel moment te ver ging in zijn pogingen de hond te overhalen waren de commentaren dommer dan dom, gaande van 'hoe kan je zoiets doen met zo'n lief dier' tot kritiek op Emilio's werwijze en het in twijfel trekken van zijn ervaring. Laat het er ons simpelweg op houden dat het niveau van de  meeste mensen die lid zijn van deze groep zorgwekkend laag is en dat hun kennis over de Cane Corso niet verder reikt dan dat hij 4 poten en een staart heeft... en daarmee is alles gezegd...

 


MY POINT OF VIEW
Ondanks de onvermijdelijke stress slaagde ik er dit jaar in om voor 100% van het weekend te genieten, de omstandigheden van vorig jaar: Arek bij wie net kanker vastgesteld werd en die nog maar kort te leven had verdoofden me en wierpen een schaduw over het weekend. De herinnering aan die dagen en het besef dat er bijna een jaar was voorbijgegaan zonder hem was tastbaar en heftig, maar ik weet en voelde dat hij over mijn schouders meekeek en trots was...

De beste editie ooit...? Toch wel, waarmee ik zeker geen afbreuk wil doen aan 2014 want ook dat was een heel geslaagd weekend met een bekwaam team van keurmeesters. Echter de sfeer van dit jaar, de schitterende weersomstandigheden, het team dat volledig op mekaar afgestemd was en de keurmeesters die dicht bij de mensen stonden en gewoon aanspreekbaar waren... dat zijn dingen die moeilijk te evenaren laat staan te verbeteren zullen zijn. Felice keurde de Cane Corso reeds eerder maar voor Fausto was het de eerste keer dat hij in de ring stond als keurmeester. Mijn verwachtingen waren hoog maar werden overtroffen door zijn technische en professionele wijze van keuren. Ik ben er dan ook zeker van dat het niet lang zal duren voor hij door een andere organisatie uitgenodigd wordt! Ik heb genoten en geleerd van hun wijze van keuren, en al was ik het niet altijd eens met plaatsingen of kwalificaties... op de keurrapporten viel niets aan te merken al denk ik dat het voor sommige mensen bitter was om met een mindere kwalificatie en beoordeling de ring te verlaten.

Tijdens het seminar werd er aangehaald dat de Cane Corso een complete hond hoort te zijn en dus niet alleen maar bestaat uit een goed hoofd, een goede expressie, beweging, karakter of een goed stel heupen: in feite hoort hij behoorlijk te scoren op elk van deze punten om een waardige vertegenwoordiger van zijn ras te kunnen zijn, we weten allemaal dat het binnen ons ras quasi onmogelijk is een hond te vinden die uitblinkt in alles...
De woorden die tijdens het seminar gebruikt werden, werden op zondag toegepast in de praktijk want de beste reu en teef van deze raduno waren beide complete en harmonieuze Cane Corso's!



TOT SLOT, DE VERGELIJKING

De Belgian Cane Corso days mag dan een gezellig familieweekend zijn, het is daarnaast ook een educatief evenement en mensen die een keuring verwachten zoals 3 weken later in Rotterdam het geval was kunnen bij ons alleen maar teleurgesteld worden.

In Tongeren wordt er op de CANE CORSO gekeurd, en dat betekent dat er naast belangrijke punten zoals lichaam en beweging ook aandacht geschonken wordt aan de gewenste raskenmerken in het hoofd, zoals de convergentie en de vorm & positie van de ogen... Een paar van de keurrapportjes van de keuring in Rotterdam eind juli die online verschenen deden er geen twijfel over bestaan dat er daar op HOND gekeurd werd! Dat de keurmeesters dat weekend uit Duitsland en Zwitserland kwamen mag geen excuus zijn, wanneer je dit ras keurt hoor je te weten welke kenmerken rastypisch zijn en welke absoluut niet. Uit de opmerkingen die niet verder reikten dan enkele algemene blijkt maar weer eens hoever de kennis van die keurmeesters reikt... De show in Rotterdam is helaas geen alleenstaand feit maar de 'way it works' op de meeste shows tegenwoordig. Alweer een kampioentje en een titel erbij en de mensen zijn tevreden. Dit soort praktijken haalt de waarde van de CAC's, CACIB's en titels naar beneden en zijn de reden dat ik het afgelopen jaar de kat uit de boom kijk wat shows betreft...

Het goede nieuws is dat meer mensen deze praktijken meer dan zat zijn en dat er in de toekomst in Europa meer shows zullen plaatsvinden die enkel en alleen gericht zijn op de Cane Corso en die gekeurd zullen worden door mensen die wél verstand van het ras hebben. It's about time!!!




Er werd in totaal een record aantal aan foto's gemaakt, een kleine selectie van foto's is te vinden in het volgende album: http://jalbum.net/a/1648183
De volledige fotogalerijen met om en bij de 1200 foto's vind je hier:
https://www.flickr.com/photos/103322698@N03/collections/72157655695732129/

De complete resultaten vindt u hier: http://users.telenet.be/canecorsodays/2015/results.html
 
 
 

donderdag 13 augustus 2015

World Dog Show 2015, Milaan



World Dog Show 2015, de show waar reeds jaren voor ze zou plaatsvinden veel over gezegd en geschreven werd. Met Milaan als locatie was het voor Cane Corso mensen sowieso een bijzondere aangelegenheid om een wereldtentoonstelling mee te maken in het land van oorsprong van ons ras, het was geleden van 2000 dat dat nog gebeurde en dat jaar was het Chèno die wereldkampioen werd, een titel die hij uiteindelijk 3 jaar na elkaar zou winnen. Wanneer we terugkijken naar de video en foto's van 2010 zien we dat hypertype toen reeds in ruime mate te vinden was in de ring en dat zou in 2015 zeker niet anders zijn, aangezien Russische fokkers en hun handlers de afgelopen jaren grote evenementen als deze domineerden met veelal Cane Corso's die met een Boxer gekruist lijken te zijn. Helaas worden vele van deze honden bejubeld en gehyped, niet alleen door hun fans en fokkers die een eigen rasstandaard gecreërd lijken te hebben maar ook door een aantal keurmeesters. Honden die 'gedrild' zijn als circushonden, in stand staan en hun gangwerk tonen met enkel 'voer' als motivatie... van de rustieke Cane Corso blijft op deze manier niet meer veel over... En dan hebben we het nog niet gehad over arrogante handlers en hun slaafjes die zich koning van de ring wanen. U snapt het vast al... ik ben géén fan ;-)

Op social media woedden er het afgelopen jaar al een paar pittige discussies tussen Italiaanse en Russische fokkers/liefhebbers... het moge duidelijk zijn dat degene die de eer zou krijgen om de Cane Corso in Milaan te keuren een eervolle maar zware en zeg maar gerust ondankbare taak wachtte....
Door de Italiaanse kennelclub werd er gekozen voor 2 Italiaanse keurmeesters die het ras op regelmatige basis keuren en van wie er eentje rasspecialist is... jammer genoeg keurden deze mannen het ras meer dan eens in Rusland en is het geen geheim dat één van beiden een sterke voorkeur heeft voor dit type honden. Let wel, deze niet zo positieve woorden betekenen niet dat er in Rusland geen eerlijke fokkers zijn die de rasstandaard respecteren, alleen zijn zij in mindere mate op show te vinden.
Wat deze prestigieuze show zo bijzonder maakt is de sfeer en het ontmoeten van bekenden en nieuwe gezichten. Wat deze show minder bijzonder maakt is de wetenschap dat de World Winners niet de beste of meest rastypische honden hoeven te zijn, ze moeten vooral populair zijn en dat werd dit jaar nog maar eens bewezen. World Winner 2015 bij de reuen en best of breed werd een erg populaire Spaanse reu, een tactische en veilige keuze van de keurmeester om niet voor een Italiaanse of Russische reu te kiezen. Maar GODZIJDANK.... een Cane Corso en niet een flauw aftreksel daarvan zoals de Russische multikampioen die twee jaar eerder World Winner werd in Budapest. World winster bij de teven werd een Russische teef... een weinig verrassende keuze gemaakt door dhr '*' die de teven keurde... Beide honden grijs van kleur, beide overduidelijk Cane Corso al lieten ze vele honden achter zich die veel en veel rastypischer waren. Best of breed 'X-man' won later ook de grote rasgroep 2, en het maakt niet uit of je fan bent van deze hond of van de kennel van zijn eigenaar... te zien hoe de Cane Corso (die er zelden uitgepikt wordt tijdens de erekeuringen) op een schitterende manier de rasgroep vertegenwoordigd en wint is adembenemend.

Zelf koos ik ervoor om geen hond in te schrijven en gewoon te genieten van het ontmoeten van liefhebbers en het kijken naar honden op de show zonder stress, Hill schreef Xalvador in die door Andrey (Sidorov) voorgebracht zou worden. Xalvador en Zivago van Fausto waren in de laatste groep van de grote jeugdklasse reuen (55 honden) aan de beurt, tijdens het wachten werden ze door Andrey overtuigd om nog even buiten te wachten ver van de drukte. Goedbedoeld... alleen verliep de keuring verliep razendsnel en nog voor ze terug bij de ring waren was de keurmeester al bezig met het maken van zijn definitieve selectie. Een zware teleurstelling, vooral voor Hill die hemel en aarde bewogen had om erbij te kunnen zijn en de afgelopen periode intensief met Xalvador getraind had ter voorbereiding op dit moment. Niet minder teleurstellend voor Fausto wiens Zivago beschouwd wordt als een van de meest beloftevolle jonge Italiaanse reuen. Desondanks was het voor Xalvador een uitstekende ervaring om een weekend in Italië door te brengen zonder zijn roedelgenoten en zo wat zelfstandiger en zelfzekerder te worden.
Maximiliano, zoon van Kobra en Bruce, die door ons gefokt werd kreeg een 'excellent' in de open klasse reuen en werd uitstekend voorgebracht door Marjan. Max werd later dat weekend ter dekking gevraagd door dei Dauni kennel, er vond vanwege de korte tijdspanne slechts één dekking plaats maar helaas bleef het teefje leeg.


Clark Denico Samurai was meegereisd naar Milaan met Emilio Citro en zijn gezin en zou met ons naar België reizen. Clark werd gefokt door de Roemeense kennel 'Denico Samurai' en werd samen met zijn zusje door Felice Pugliese naar de kennel dei Volsci gehaald waar hij sinds mei verbleef. Clark sprak me reeds aan vanaf de eerste foto's die ik van hem te zien kreeg en ik ben dan ook blij dat hij niet ver uit de buurt komt te wonen... zijn baasjes worden Vanessa en Niels, die voor ons gastouder zijn van Noemi, een dochter van Drago. Clark wordt hun eigen reu!

Hill en ik verbleven in Italië van donderdagochtend tot zondagnacht, naast de World Dog Show bezochten we ook de honden van Emanuele en Angela nabij Varese (del Var kennel) en Fausto's honden. Dit weekend was er ook de tijd om met de mannen samen te zitten ter voorbereiding van het seminar en de raduno van de Belgian Cane Coro days die al binnen 3 weken zouden plaatsvinden. Helaas werd Hill ziek op zaterdagochtend en moest ze het het plezier van dat weekend voor het merendeel aan zich laten voorbij gaan. Om die reden vertrokken we huiswaarts in de nacht van zondag op maandag in plaats van maandagochtend. Absoluut de laatste keer dat ik twee volledige nachten in minder dan een week overgeslaan heb want nog voor het daglicht werd had ik de grootste moeite om de wagen op de weg te houden... te gek voor woorden om onze levens en die van de honden te riskeren. Vanwege de vele stops die onderweg nodig waren was het uiteindelijk nog laat op de middag voor we in Tongeren aankwamen.


Een bewogen maar onvergetelijk weekend! de foto's zijn te bekijken in dit album!

maandag 25 mei 2015

De resutaten van de Nederlandse Raduno... a tribute to Arek...

2 mei 2015, de dag dat Arek 10 jaar geworden zou zijn.
Een hele bijzondere dag die we zouden doorbrengen in Heteren, op de show en het terrein waar Arek op 20 augustus 2005 deelnam aan zijn allereerste show.

Op dagen als deze valt het extra zwaar dat hij er niet meer is, onwerkelijk dat de hond die nooit wat mankeerde en ons zoveel gegeven heeft slechts 9 jaar en 2 maanden oud mocht worden. Emoties laaiden dan ook op toen we in Heteren arriveerden, zoveel herinneringen. Emotionele momenten bij het weerzien van baasjes van zijn leeftijdsgenoten die hun trouwe vriend ook verloren in het afgelopen jaar. Tijdens dit schrijven dwaalt mijn blik regelmatig af naar zijn foto die hier in huis hangt en krijg ik het moeilijk... tranen voor hem zullen er altijd zijn.

Een dag met een lach en een traan, maar het was het gevoel van dankbaarheid, vreugde en vriendschap dat overheerste. Ik werd omringd door een groep vrienden, waaronder vele baasjes van Molossi d'Eburons... honden die ons geboren werden, waarvan velen nazaten van Arek waren. Samen klonken we op Arek en de schitterende resultaten van zijn nageslacht, want ze deden het uitstekend op deze Nederlandse Raduno.

Nunciata dei Molossi d'Eburon (Arturo x Kobra dei Molossi d'Eburon) 1VB BEST PUPPY IN SHOW
Nunciata (roepnaam Lobo) 6,5 maanden oud was er met haar baasjes Ginger en Roy en maakte net als haar grootvader 10 jaar eerder haar showdebuut op deze Nederlandse Raduno. Ze liet zich prima neerzetten en had alle aandacht voor haar baasjes die buiten de ring stonden. 6 teefjes in de puppyklasse teven (van 6 tot 9 maanden oud), waarvan er 2 dochters van Drago waren. Nunciata, een kopie van haar moeder Kobra, met hetzelfde mooie gangwerk werd erg gewaardeerd door de keurmeester (dhr. Giulio Bezecchi uit Italië) en bleef in de selectie voor de 1ste of 2de plaats samen met een dochter van Drago, en werd na heel wat rondjes gangwerk tonen 1ste geplaatst, een fantastische start van deze dag!
Later die ochtend werd ze terug in de ring verwacht samen met de beste puppy reu, een ook hier werd ze eerste.... Nunciata dei Molossi d'Eburon werd beste puppy in show!







Mauri May dei Molossi d'Eburon (Bruce della Porta Dipinta x Kobra dei Molossi d'Eburon) 1U
Ook Mauri was er met haar baasjes Desmond en Ellen uit Apeldoorn, deze knappe dame die een mooie mix is van haar vader en moeder was ingeschreven in de intermediaire klasse... en behaalde de eerste plaats! Heel erg verdiend, en een 'dikke proficiat' aan Desmond die haar voorbracht alsof hij niet anders gewend is!











Maximiliano dei Molossi d'Eburon (Bruce della Porta Dipinta x Kobra dei Molossi d'Eburon) 1U
Max (baasjes Marjan en Arno) was ingeschreven in de openklasse en behaalde daar de 1ste plaats van 4 reuen!










Mea Bice dei Molossi d'Eburon (Bruce della Porta Dipinta x Kobra dei Molossi d'Eburon) 2U
Mea (baasjes Bea en Hendrik-Jan) was ingeschreven in de openklasse en werd 2de geplaatst!
 

Kobra dei Molossi d'Eburon (Arek de la Horde du Bois des Centaures x Kobra dei Molossi d'Eburon) 4U 
Kobra die pas aan het eind van de dag aan de beurt was had er niet echt veel zin in, desondanks showde ze zich uitstekend en toonde haar mooie gangwerk, al was het lopen dan met een beetje tegenzin. Ze werd 4de van de 5 teefjes in de kampioensklasse!







 
*Navarro dei Molossi d'Eburon (Rus Best Line Domingo Drago x Juno dei Molossi d'Eburon)
*Rothorm Jy Dream Xalvador for Molossi d'Eburon (Gallardo Strajano x Rothorm Jy Dream V for Vendetta)
*Brusco (Aquila Dorata Randolf x Ilona)
*Narek Descendants d'Ares (Arek de la Horde du Bois des Centaures x Izzara de la Cour
d'Anubis)




Navarro, Xalvador en Fjury werden ingeschreven in de specialklasse die helemaal aan het eind van de dag gekeurd werd. De specialklasse is voor honden die afwijken van de rasstandaard.
Navarro nam deel in deze klasse omdat hij groter is dan de toegestane schofthoogte, Fjury vanwege de witte streep op de snuit en Xalvador en Brusco vanwege de gecoupeerde oren die niet toegestaan zijn op Nederlandse shows.
Complimenten aan Geert die Navarro uitstekend voorbracht, niet simpel voor een hond met zijn formaat en temperament, Xalvador die in dezelfde leeftijdscategorie stond werd 1ste in deze klasse.

Brusco werd 2de in zijn klasse, Fjury, die helaas alleen in haar leeftijdscategorie stond kon niet anders dan eerste eindigen en ging als een renpaard door de ring. Jammer genoeg leek de keurmeester haast te hebben bij het keuren van deze klassen en werden er ook geen keurrapporten uitgeschreven.


 
 


 
 


Naast de honden door ons gefokt deden ook de nazaten van Drago uit diverse nesten het uitstekend op deze show!

 
'Over the moon' vanwege zoveel successen op deze bijzondere dag zat de mooiste overwinning er nog aan te komen. Omdat er meerdere Molossi d'Eburon honden aanwezig waren schreef ik ook in voor de klasse met fokkersgroepen, maar liefst 4 groepen namen hieraan deel. Onze groep werd vertegenwoordigd door Kobra, Maximiliano, Mauri, Mea, Navarro en Nunciata. Hier nam de keurmeester ruim de tijd om de groepen (de mate van homogeniteit-gelijkenis van de honden) te beoordelen en maakte hij het extra spannend na de plaatsing van nr 3 en 4. Niks dan lof voor de baasjes... veel of weinig ervaring: allemaal zetten ze de honden voortreffelijk neer en het 'all for one' gevoel was overduidelijk. Molossi d'Eburon werd BEST BREEDING GROUP op de Nederlandse Raduno, hetgeen een onbeschrijflijk gevoel met zich meebracht!




 



Dank aan alle baasjes voor hun aanwezigheid, om deze speciale dag met ons door te brengen.
Dank aan Arek, je nazaten hebben het uitstekend gedaan en je aanwezigheid op deze dag was voelbaar. Ik hoop dat je een geweldig feestje had daar aan de andere kant van de regenboogbrug!

Het volledige fotoalbum is te bekijken via deze link:
http://jalbum.net/a/1620217





















vrijdag 27 februari 2015

First journey of 2015... een trip naar Sora en Darfo!

2015 is slechts een paar weken oud wanneer de plannen voor een nieuwe trip gemaakt worden! En we hebben opnieuw een missie... deze keer zullen we Brusco ophalen, onze nieuwe reu die gefokt werd door Fausto Delaidelli.


Brusco

Brusco is een zoon van Aquila Dorata Randolf en Ilona, tijdens mijn eerste bezoek aan Fausto's kennel in november vorig jaar maakte ik kennis met zijn honden waaronder de toen hoogdrachtige Ilona. De wens om een stukje van Fausto's werk aan ons fokprogramma toe te voegen bestond al lang, maar er was geen haast bij. Ik hield zijn plannen in de gaten en volgde de ontwikkeling van zijn honden, en vlak voor het eerste bezoek werd er een nestje geboren dat bestond uit 2 reutjes en 1 teef. In december, net voor de kerstdagen, volgde er een tweede bezoek en had ik de kans om de pups van Ilona en Randolf (op dat moment 5 weken oud) in het echt te zien. Na een hele namiddag kijken en praten koos ik voor een pup uit het nest van Ilona, de eerste keuze reu. De diepte van zijn snuit, de breedte van zijn onderkaak en de substantie in lichaam zijn kenmerken die we doorgaans missen bij onze honden en honden door ons gefokt. Niet alleen Brusco maar ook zijn stamboom is interessant, aangezien de combinatie waaruit hij geboren werd lijnteelt is op Unodellachimera, de reu die aan de basis van Fausto's fokprogramma staat. We hopen dat hij voor een belangrijke stap in ons programma zal zorgen, en dat hij met 'zijn bloed' het type van zijn voorouders zal doorgeven aan de volgende generatie. De naam Brusco is Italiaans voor 'rauw', in de zin van 'grof, hard, onbehouwen, ruw, woest'. Deze reu woont niet bij ons, maar bij Vanessa Keersmaekers in Arendonk, een uurtje bij ons vandaan. Vanessa is een vriendin en collega van me en is van begin af aan erg gemotiveerd om gastouder van Brusco (roepnaam 'Bruce') te worden. Ik heb zo het vermoeden dat hij op dit moment de meest verwende pup in België is, maar naast verwend wordt hij ook goed opgevoed en gesocialiseerd... kortom, deze jongen is in goede handen!




Samen met Brusco zouden er ook twee zusjes van hem met ons mee naar België reizen, Bulma en Baviera, die later door hun nieuwe baasjes (uit België en Engeland) bij ons opgehaald werden. Tot zover zou de trip slechts de +- 900km naar het noordelijke Darfo bedragen, maar daar kwam verandering in. Voor onze kennissen die reeds baasjes zijn van een zoon van Drago zouden we Isidora dei Volsci meebrengen, een teefje van bijna 6 maanden oud. Aangezien dei Volsci kennel in Sora ligt (in de buurt van Rome) werd de reis zo'n 700km langer dan we in eerste instantie voor ogen hadden en moesten we de plannen bijstellen. We besloten om donderdagnacht te vertrekken zodat we nog voor het middaguur in Brescia waren. Daar zouden we van wagen wisselen en zou Felice de 700km tot Sora rijden zodat wij na een lange nacht op de weg de tijd hadden om bij te komen.




Zo gezegd zo gedaan, exact 15 minuten na middernacht zaten alle spullen in de wagen en waren we klaar om te vertrekken. Geen mist, geen regen en weinig verkeer... de omstandigheden op de weg waren ideaal en we bleven mooi op schema waardoor we op tijd in Brescia arriveerden. Daar werd de bench voor Isidora en onze bagage verhuisd naar Felice's wagen, en een welkome douche en een koffie later waren we klaar voor de tweede en laatste etappe van die vrijdag... Sora!




 

De 700 kilometer lange rit van Brescia naar Sora gaat dwars door Toscane en we genoten van het steeds veranderende landschap, echt slapen zat er niet in... daarvoor waren we te veel uit ons ritme en te opgewonden over alle honden die we de komende dagen te zien zouden krijgen. Tegen zeven uur waren we bij het hotel in Sora waar we de nacht zouden doorbrengen, en dat vlakbij de kennel gelegen was. Voor we ons konden overgeven aan de toch wel hoognodige slaap stond er nog een dinner op het programma, samen met Luigi di Rienzo (kennel Valle dei Lord) die in de buurt van Sora woont. Ondanks onze vermoeidheid werd het een gezellige avond, die bestond uit wijn, antipasti gevolgd door een heerlijke pizza en... hoe kan het ook anders, eindeloze gesprekken over de Cane Corso.



 


Veel te laat kropen we in bed, om op zaterdag nog voor de wekker zich liet horen wakker te worden met een door de gordijnen heen schijnende zon. Het zou vandaag schitterend weer worden, ideaal om de honden straks uitgebreid te fotograferen! De avond voordien hoorden we dat het al weken aan een stuk regende in Sora... maar niet vandaag, de zon werd door ons persoonlijk besteld ;-)
Na het ontbijt, we gaven ons voornamelijk over aan de cappuccino begaven we ons naar de kennel, en bij daglicht konden we eindelijk een blik werpen op de mooie omgeving.

 
 


dei Volsci

Na de afgelopen jaren vele kennels bezocht te hebben in Italië was het dan nu eindelijk de beurt aan dei Volsci, we waren meer dan benieuwd naar de honden die we te zien zouden krijgen. En ik moet bekennen... na het zien van de honden voelde het van onze kant bijna beledigend aan dat we hier nu pas terechtkwamen!



De namen achter dei Volsci (de kennelnaam verwijst naar de vroegere inwoners van Sora) zijn Emilio Citro (die in Sora woont) en Felice Pugliese. De training en handling van de honden gebeurt door Miryam Buccilli, die dat op een geweldige manier doet, kordaat maar zachtaardig en met veel gevoel voor de honden. Complimenten voor het gehele team: de wijze waarop er met de honden omgegaan werd, maar ook de manier waarop de honden op hen reageerden sprak boekdelen. Wat we zagen waren blije honden, allen in een uitstekende fysieke en mentale gezondheid. Op het terrein van dei Volsci bevinden zich naast ruime kennels ook een aantal trainingsvelden, het was duidelijk dat er hier aan beweging en aandacht niets tekort gekomen werd.




Leandro, Leone, Toro... ik zag hen jaren eerder als jonge reuen op show en was erg onder de indruk van hun ontwikkeling, onder de indruk van de teven maar misschien nog het meest werden we geïmponeerd door de jonge generatie, honden geboren uit een samenwerking tussen de kennels dei Volsci en Valle dei Lord, een combinatie waarvan het succes niet ontkend kan worden door zij die de foto's bekijken. Een persoonlijke favoriet aanduiden is moeilijk, al heb ik een groot zwak voor de imposante Toro... een zwak voor Leone's expressie... en voor Leandro's lichaam en beweging ;-)




Bij de jonge honden was het Ennio van wie ik het meest onder de indruk was. Een aantal van deze jonge honden woont bij gastouders, en die waren de hele dag van de partij zodat de honden uitgebreid op de foto en ondertussen ook getraind konden worden. De fotosessie werd onderbroken voor een lunch verderop in het dorp.



 

Veel te snel kwam er een eind aan deze schitterende dag, en nadat we Isidora in de wagen geïnstalleerd hadden was het tijd om te vertrekken, voor opnieuw een 6 uur durende rit naar het noorden. Moe... ja... maar meer dan dat we moe waren, waren we onder de indruk. Beiden waren we het eens over de kwaliteit die we vandaag mochten aanschouwen. Waar vele kennels bekend staan om hun goede lichamen, gezondheid, andere voor hun typische hoofden en expressie werden we er ons vandaag van bewust dat het ook samen kan. De kilometers gleden voorbij, al pratend, lachend en zingend. Terug in Brescia waren we eigenlijk te tam om nog wat uit te voeren, maar Isidora verdiende uiteraard een wandeling en moest daarna verhuisd worden naar Hill's wagen die veilig in de garage stond. Eenmaal dat gebeurd was, werden we geconfronteerd met het dilemma slapen... of ons nog aan een glas wijn wagen om deze mooie dag af te sluiten. We kozen... hoe kan het ook anders... voor het laatste ;-) Felice's vriendin had alvast een fles wijn koud gezet, en met z'n vieren klonken we op het weekend! Een tweede fles ging open, en die zorgde voor de tik van de hamer. De logeerkamer lonkte en niet veel later gaven we ons over aan de hoognodige slaap.







Zondagochtend, en wow... opnieuw zon! Een douche en een espresso was alles wat we nodig hadden om wakker te worden, we haalden Isidora uit de wagen, wat was ze blij om ons te zien, en brachten de rest van de ochtend met haar door in de tuin.
Kort na de middag vertrokken we naar Fausto, waar ik Brusco na 5 weken terug zou zien! Onderweg hielden we halt bij het Iseomeer dat op de route ligt. 









In Darfo stond Ilona ons al op te wachten, en alle pups die er nog niet naar hun baasjes vertrokken waren druk bezig met het onveilig maken van de tuin. Tot ze ons zagen... dat leverde nieuwe doelwitten op, met als eerste Hill's handtas die aan een grondige verkenning onderworpen werd ;-)
Naast foto's van de pups, werden ook de andere honden opnieuw aan een fotosessie onderworpen. Met drie bezoeken van begin november tot nu had ik de kans om de ontwikkeling van Zivago (7 maanden) en Randolf (16 maanden) van dichtbij te volgen, erg interessant om te zien en om de foto's later met mekaar te vergelijken.




 

 

Voor het diner trokken we naar de stad, we hadden het restaurant bijna voor ons alleen en (we hadden het koud!) kozen voor de tafel het dichtst bij de openhaard! Aangezien onze maag wat van streek was kozen Hill en ik voor een simpele pizza die ons stilaan weer tot leven deed komen. Na het eten volgde er limoncello... en nog één... en en en... uiteindelijk belandde de fles op onze tafel en kregen we zelfs Fausto (die er nochtans alles aan doet om suiker uit zijn leven te mijden) aan het drinken! Wat een gezellige en soms hilarische avond, niet alleen de Cane Corso maar ook film en muziek kwamen aan bod.

Voor de derde keer op rij zochten we ons bed veel te laat op, maar dat gaf niet want we hadden het deze keer al een stuk verstandiger aangepakt dan voorheen, door de terugreis pas 's ochtends aan te vatten in plaats van 's nachts, en achteraf bekeken beviel ons dat prima! Beiden zijn we het erover eens dat we genieten van de nachtelijke rit naar onze bestemming... de eindeloze gesprekken terwijl de kilometers voorbij vliegen, de muziek,.... Een nachtje overslaan is geen probleem, maar aangezien slapen ook op onze bestemming geen prioriteit is, is het onverantwoord om ook de terugreis 's nachts aan te vangen. Ja... we leren het ooit nog wel eens... volwassen en verstandig zijn ;-)
Het volgende nummer is nog steeds het favoriete van de afgelopen trips:







Maandagochtend... de bagage werd ingeladen, Isidora werd uitgelaten en de andere bench werd klaargemaakt voor de pups die we bij Fausto zouden ophalen. Klokslag acht uur reden we weg uit Brescia, en veertig minuten later stonden we bij Fausto op de oprit. Nog een koffie... daar konden we geen nee op zeggen, maar daarna was het tijd om afscheid te nemen.
 
 
 
 
 


Voor we de snelweg opreden werd de wagen volgetankt en genoten we van onze voorlopig laatste cappuccino, want de komende maanden zou er niet meer gereisd worden...
De batterijen weer opgeladen vertrokken we, voor de laatste 900 kilometer. Genietend van de mooie landschappen die aan ons voorbijgleden, de overgang van Noord-Italië naar Zwitserland, een tikkeltje melancholisch reden we Zwitserland binnen, een vriendelijke knikje en een glimlach naar de douane en we mochten doorrijden. Hill maakte van elk land dat op onze route lag een foto, en postte die om onze volgers thuis op de hoogte te houden. Naarmate de kilometers vorderden werd het landschap minder mooi, het was al donker toen we het lelijke Duitsland bereikten... en het regende...

Tegen acht uur bereikten we Tongeren en mochten de pups eindelijk de pootjes strekken. Allevier zouden ze de nacht bij ons doorbrengen. Bulma, Brusco en Isidora werden 's anderendaags door hun baasjes opgehaald en Baviera bleef nog een maand bij ons logeren tot ze oud genoeg was om naar Engeland te verhuizen. Hill had nog een rit van 200km voor de boeg, eenmaal de bagage uit de wagen was vertrok ze, beiden wetend dat we elkaar weer zouden missen na deze intense 4 dagen samen.


Mij restte nog één vrije dag... een drukke dag met veel bezoek, en de zware maar plezierige klus om me een weg te banen doorheen te 1800(!) foto's die er de afgelopen dagen gemaakt werden, het volledige album kan u bekijken door op deze link te klikken.